همکلاسی مفلوکی داشتم که پدرش از فرط خسیسی یا از دیدگاه خودش به خاطر دوراندیشی اش کفش و لباس های گشاده از حد برایش می خرید تا سال های بعد هم از برکات لباس گشاد بهره مند شوند و نیازی نباشد سال بعد برایش البسه بخرند اما از قضای بد روزگار این همکلاسی ما آدم بی سلیقه ای بود و لباس ها و کفش ها به شش ماه نرسیده از بین میرفتند و باز پدر به امید اینکه شاید اینبار لباس ها تا سال بعد دوام بیاورند باز لباس های بزرگتر میخرید و این قصه تا سالها که این آدم همکلاس ما بود  ادامه داشت .